Allereerst wat fotos van de bruiloft van Remo en Antje, waar we de hele dag getuigen van mochten zijn!
Op deze nieuwe site hoop ik wat vaker van mij te laten horen, vooral nu mijn zwangerschapsverlof in zicht komt en ik dus wat meer tijd heb.
Ik ben nu 32 weken zwanger. En tot nu toe verliep dat allemaal heel goed! Geen last gehad van vervelende zwangerschapskwaaltjes. Ben bijv. de eerste maanden ook bijna niet misselijk geweest. Nu de zwangerschap langzaam op zijn einde loopt, beginnen de kwaaltjes langzaam te komen. Twee weken geleden heb ik (ook op advies van Corne, vrienden en collega's) besloten om halve dagen te gaan werken. En dat beviel goed. Zodoende kon ik smiddags even rusten en daarna weer wat dingen in het huishouden doen. Maar ook aan de babykamer aan het werk! Dat lag helemaal stil. Nu ik meer tot rust kwam, had ik ook tijd voor leuke dingen. En een groot voordeel was dat er ook geen dingen meer door de kamer vlogen ;) Oftwel dat ik geestelijk ook veel meer tot rust kwam. Vrijdag kreeg ik een oproep van de arboarts. Omdat ik dus halve dagen ziek gemeld was. Ik snapte niet helemaal waarom ik er heen moest gaan. Hij snapt toch wel dat als je zwanger bent, dat je het niet tot het einde vol kan houden? Maar goed, ik ben toch maar gegaan, en het gesprek liep totaal anders dan ik had verwacht. Ik was 2 minuten binnen en hij concludeerde dat ik er erg moe uit zag en dat ik moest stoppen met werken....stoppen???? Oops daar had ik geen rekening mee gehouden. Ik heb gepraat als brugman om toch nog wel een aantal ochtendjes te mogen werken om de laatste dingen af te ronden. Voornamelijk de bewoners waar ik contactpersoon van nog even te spreken en de zorg over te dragen aan mn collega's. En natuurlijk om afscheid te nemen van mijn collega's. Alhoewel ik enorm verlang naar ons kindje, vind ik het opeens wel heel hard gaan. En dan komt het allemaal wel dichtbij!
Ik ben nu 32 weken zwanger. En tot nu toe verliep dat allemaal heel goed! Geen last gehad van vervelende zwangerschapskwaaltjes. Ben bijv. de eerste maanden ook bijna niet misselijk geweest. Nu de zwangerschap langzaam op zijn einde loopt, beginnen de kwaaltjes langzaam te komen. Twee weken geleden heb ik (ook op advies van Corne, vrienden en collega's) besloten om halve dagen te gaan werken. En dat beviel goed. Zodoende kon ik smiddags even rusten en daarna weer wat dingen in het huishouden doen. Maar ook aan de babykamer aan het werk! Dat lag helemaal stil. Nu ik meer tot rust kwam, had ik ook tijd voor leuke dingen. En een groot voordeel was dat er ook geen dingen meer door de kamer vlogen ;) Oftwel dat ik geestelijk ook veel meer tot rust kwam. Vrijdag kreeg ik een oproep van de arboarts. Omdat ik dus halve dagen ziek gemeld was. Ik snapte niet helemaal waarom ik er heen moest gaan. Hij snapt toch wel dat als je zwanger bent, dat je het niet tot het einde vol kan houden? Maar goed, ik ben toch maar gegaan, en het gesprek liep totaal anders dan ik had verwacht. Ik was 2 minuten binnen en hij concludeerde dat ik er erg moe uit zag en dat ik moest stoppen met werken....stoppen???? Oops daar had ik geen rekening mee gehouden. Ik heb gepraat als brugman om toch nog wel een aantal ochtendjes te mogen werken om de laatste dingen af te ronden. Voornamelijk de bewoners waar ik contactpersoon van nog even te spreken en de zorg over te dragen aan mn collega's. En natuurlijk om afscheid te nemen van mijn collega's. Alhoewel ik enorm verlang naar ons kindje, vind ik het opeens wel heel hard gaan. En dan komt het allemaal wel dichtbij!
Van het weekend hebben we een erg druk weekend gehad. Vrijdagavond naar Alphen gereden voor een bruiloft van een oude kameraad van Corne. Het was een gezellige avond, maar we lagen om 1.00 pas in bed. Gelukkig konden we bij schoonpapa en mama logeren. En aangezien ik daar heerlijk slaap, was dat geen probleem. 's Ochtends zijn we met hen op pad geweest voor een kraamcadeau...namelijk de kinderstoel. Daarna door naar Robert en Mirjam. Waar de mannen gingen vissen en de vrouwen en kinderen thuis bleven. Ondanks dat we alleen maar zaten en kletsten (Mirjam is ook zwanger) was ik na het eten (bbq) erg moe. Om 23.00 plofden we in bed. De volgende ochtend er weer om 09.00 uit. Want de Fam v Oosterom zou met ons meegaan naar de gemeente. Vroeger zou ik ws uitgeslapen hebben, maar nu we bij deze gemeente zitten (Doorbrekers) krijg ik juist energie van een dienst. De preek was erg rakend. Het ging over Gods gedachten, dat wij ook zo moeten gaan denken. Wij als mensen hebben gauw de neiging negatief te denken, en daarna ook te handelen. (je denken beinvloed je handelen) Zo herkenbaar! Na de dienst kwamen Rik, Danielle en de kids bij ons. Heerlijk in de tuin gezeten waar Corne de ideale huisman speelde!!! Om 18.00 weer naar de kerk, Rik en Danielle waren ondertussen vertrokken, waar we het 2e deel van de preek hoorde! Dus je snapt wel dat ik aan het eind van dit weekend erg moe was. Gelukkig ben ik vandaag lekker vrij, en ga ik zo met de buuf in de tuin genieten van het mooie weer!
Ik hoop dat ik nu wat trouwer ga bloggen, en dat hoop ik vol te houden tot na de bevalling. Aangezien ik het zelf ook erg leuk vind om via het net pasgeboren babys te volgen van mensen die ik ken.
