Hoera 1 maand oud !!!

Vandaag hebben we een klein feestje! Ons mannetje is namelijk precies 1 maand oud! Wat is de afgelopen maand hard gegaan zeg! Aan de ene kant is hij niet meer uit ons leven weg te denken. En aan de andere kant is het ook nog wel wennen. Ik heb momenten gehad dat ik vol concentratie iets aan het doen was, en opgeschrikt werd door een kikje van Natan. En dat ik dan dacht: Oh ja, Natan is er ook nog! We zijn nu met zn drieen!

Het gaat gelukkig heel goed met ons mannetje. Hij groeit, drinkt en poept goed! Het vervelende is dat hij wel regelmatig huilt als hij op bed wordt gelegd. Ik denk dat het een gezelsschaps-mens is, en dat hij liever bij ons wil zijn. Dus daar moet hij nog even wennen. Ik zou namelijk niet weten wat het anders kan zijn, na een schone broek, een fles en een knuffel.
Maar als hij dan uiteindelijk slaapt ligt hij er super relaxed bij:



Nog steeds worden we enorm verwend door al het bezoek wat komt. Ik heb dus weer een foto gemaakt van alle cadeautjes!



Oh ja Natan heeft van de week zijn eerst rit naar het westen gemaakt! Zijn nichtje Anouk werd 9 jaar en daar zijn we even naar toe geweest. Natan vond het allemaal best. Hij heeft de heen en terugreis lekker liggen slapen!
En verder geniet mama enorm van dr verlof. Ik moet eerlijk gezegd nog niet denken aan het werk. Maar gelukkig mag ik nog 2 maanden thuis blijven. Maar goed ook, want ik merk dat ik lichamelijk nog niet helemaal 100% ben. Maar het gaat wel steeds beter! En tot die tijd genieten Natan en ik nog vollop!

Vakantie voorbij...

Afgelopen dinsdag was het dan echt zover ... Corne zijn 3 weken vakantie waren voorbij! Met een dubbel gevoel ging hij weer aan het werk. Aan de ene kant wel lekker dat hij weer wat om handen had, maar aan de andere kant ook wel weer flink wennen. Ook voor mama was het weer wennen! Nu moest ik echt alles weer alleen gaan doen. Want ik ben de afgelopen 3 weken wel gruwelijk verwend door Corne. Nadat de kraamverzorgster weg was gegaan heeft Corne nog 10 dagen mijn ontbijt gemaakt, lunch, avondeten, koffie gezet voor de visite, flesjes voor Natan verzorgt, boodschappen gedaan en tussendoor af en toe de stofzuiger door het huis gehaald. Nu moet ik dus veel van deze dingen zelf gaan doen. En dat is even wennen in het begin.

Maar het gaat mij na 2 dagen al redelijk goed af. Gelukkig gaat het met Natan ook steeds beter. Hij drinkt binnen het kwartier zijn fles leeg, en komt naar mijn idee ook aan. Alleen heeft hij zijn stembanden ontdekt en dat laat hij dan ook goed merken! Soms heb ik daar flink moeite mee! Voordat ik moeder werd dacht ik vaak: laat een kind maar even lekker huilen, krijgt hij niets van. Maar nu het mijn eigen mannetje betreft vind ik dat erg lastig. Verwen ik hem nu wel met hem uit bed halen, of heeft hij dat troosten nu even nodig? De meningen zijn hier over verdeeld en de adviezen vliegen mij om de oren! Ik merk wel dat hij wel wat rustiger word nu ik hem regelmaat bied. Na het flesje nog even knuffen met mama, en dan zijn eigen bedje in.
Alleen liep het knuffen na het flesje vanmorgen even wat anders ... ;) Hij had netjes zijn fles leeg, en ik legde hem tegen mij aan om te boeren, toen ik wat warms en nat voelde onder mijn hand. Ik durfde bijna niet te kijken, maar de geur zei mij al genoeg. Een heuse poepinfasie!!! Ik zal niet in details treden, maar laat ik zeggen dat zijn witte broekje niet meer wit was! Zucht...waarom doet hij dat niet VOORDAT ik hem in badje had gedaan? Weer helemaal uitgekleed en hem afgespoeld in de wasbak. Na die 2 badbeurten was meneer helemaal moe, en viel meteen in slaap in zijn bed. Van het voornemen om na het voeden zelf nog een uurtje te gaan tukken, kwam niets meer van want ik was druk met uitspoelen, rommel opruimen en wasmachine aanzetten.
Welkom in de wereld van de moeders: Colinde :D



Oh ja deze onderstaande foto is vorige week donderdag gemaakt.



Toen is Natan voor het eerst in de auto, buiten Ede geweest! We zijn even een rondje over de oud veluwse markt gelopen. Maar nadat we rond waren gelopen ook weer snel terug naar de auto. Het was leuk om er even uit te zijn, maar de drukte was daarna ook wel weer genoeg voor mij. Gauw naar huis. Natan vond het trouwens wel best. Hij lag lekker te slapen in zijn wagen, en in de auto. Alleen toen we de allendesingel in kwamen rijden zette hij een flinke keel op ...

Wat worden we toch verwend!!!

De afgelopen 2 weken zijn wij enorm verwend door al het kraambezoek. Nou ja ik zeg wel wij, maar ik bedoel natuurlijk: Natan. Want het grootste gedeelte van de kraamcadeautjes zijn voor hem. Alhoewel papa en mama het erg leuk vinden om voor hem de cadeautjes open te maken! Ook hebben we maar liefst twee 10-dagen-pakketten gehad! Dus elke ochtend was het weer feest als we een pakje mochten open maken!
Vanmorgen heeft Natan even geposeerd tussen de cadeautjes die hij tot nu toe heeft gehad!









Tenslotte gaat het drinken aan de fles steeds beter. Alleen lijkt hij soms wat ongeduldig, waardoor het op gang komen van het drinken niet even vlot gaat. Dan krijg je het onderstaande tafereel:



Maar als hij dan eindelijk de smaak te pakken heeft:

Geboortgewicht is bereikt!

Vanmorgen kwam de wijkverpleegkundige van het Consultatiebureau op bezoek om een intakegesprek te houden. En zij bracht meteen een weegschaal mee...het grote moment was daar! Was hij nu eindelijk weer op zn geboortegewicht na 400 gram te zijn afgevallen? En ja hoor! Meneer woog zowaar 3300 gram! Dat is zelfs 80 gram boven zijn geboortegewicht. Wat een opluchting dat er een stijgende lijn in zit!
Alleen ondanks het feit dat hij goed aankomt, maakt Natan geen haast met drinken. Hij doet gemiddeld wel drie kwartier tot een uur om zijn fles leeg te drinken. Op aanraden van de wijkverpleegkundige hebben we een 1.2.3 speen gehaald. Maar zelfs met stand 3 drinkt hij nog niet vlot. Valt vaak weer in slaap. Dus daar maak ik me dan nog wel eens wat ongerust over. Maar goed het feit dat hij aankomt bewijst wel dat hij genoeg krijgt...en dat is het belangrijkste!!!

Eindelijk weer een teken van leven van mama!

Onze kampioen in grappige gezichten trekken!!!



Vrijdag 31 juli: Wat word ie al groot he!?



Tien dagen nadat Natan geboren is, heb ik eindelijk weer eens tijd en fut om achter de pc te kruipen om mijn belevenissen van de afgelopen dagen op 'papier' te zetten. Ik weet gewoon weg niet waar ik moet beginnen. Het is een soort van droom waar ik nu in leef, of sterker nog geleefd word. Van verveling is totaal geen sprake meer van. Bizar dat je leven in 1 nacht zo kan veranderen!



Maandag 20 juli begon het bij mij al wat te rommelen, maar onervaren als ik ben herkende ik de weeen niet. Corne ging daarom ook nog gewoon naar zijn radioshow op maandagavond. Maar bij het naar bed gaan werd het toch wel erg heftig, en hebben we de verloskundige gebeld. Deze zei dat zolang ik nog met haar aan de telefoon kon praten er nog niets aan de hand was. Dus dan maar weer proberen te gaan slapen. En dat lukte niet meer. Het werd allemaal veel heftiger...nu kon ik niet ontkennen dat het weeen waren! Om 3.00 belde Corne de verloskundige, die om 3.30 kwam. Ze constateerde dat ik 6 1/2 cm ontsluiting had, dus besloot ze om te blijven! De kraamverzorgende was er ook binnen een uur. En om 7.30 lag Natan al op mijn buik! Onbeschrijflijk!!! Toen ging alles in een sneltreinvaart voor mijn gevoel. Natan en ik werden gewassen en gecontroleerd op van alles. Papa ging aan het bellen. En rond een uur of 11 zaten (schoon)ouders, oma en zus aan ons bed. Wat een feest! Papa is meteen de kaartjes gaan bestellen en die konden meteen die dag voor 17.00 al op de bus.







De rest van de week ging echt als een droom voorbij. We hebben veel bezoek gehad, en dat was ook leuk. We waren zo trots, en wilde Natan aan iedereen showen! Eerste instantie leek het ook allemaal goed te gaan. Ik knapte naar behoren op, en Natan leek het ook goed te doen. Alleen huilde hij flink! Vooral de nachten waren slopend hierdoor. Hij wilde maar niet stil worden. En in de nachtelijke uurtjes lijken de huilbuien enorm hard door te klinken. De kraamverzorgende dacht aan krampjes, en stelde voor hem in te bakeren. Dat leek goed te helpen, alhoewel het een maf gezicht was. Natan leek wel op een mummie of pakketje. Toch bleef hij onrustig bij het drinken aan de borst. We gooiden het eerst op ongeduld. Maar hij bleef afvallen, en kwam op 10% gewichtsverlies. Er is toen besloten om te gaan kolven, om te kijken of ik genoeg voeding had. Dit bleek niet het geval. Dus Natan werd bijgevoed met kunstvoeding. Daarnaast moest ik ook blijven kolven en dit met een spuitje in geven.



Dit kostte mij zoveel energie, vooral het kolven en voeden snachts, dat ik besloot te stoppen met borstvoeding. Op aanraden van de verloskundige heb ik het nog anderhalve dag alleen overdag geprobeerd. Ze zag aan mij dat ik teleurgesteld was dat de borstvoeding niet gelukt was. Dus stelde ze voor mijn gemoedsrust voor om nog even door te gaan met kolven. Zo kon ik later zeggen dat ik er alles aan gedaan had. Maar zelfs met een toeschietreflex neusspray kwam de borstvoeding niet voldoende op gang. Op dinsdag hebben we besloten helemaal op flesvoeding over te gaan. En dat gaf RUST! Bij mij en bij Natan. Natan werd een stuk rustiger en begon weer te groeien! Dat gaf een heerlijk voldaan gevoel! Zo konden we nog vollop genieten van de laatste kraamdagen. Want we kregen 2 dagen extra aangezien Natan zoveel afgevallen was. Donderdag was de kraamverzorgende voor het laatst.



Alhoewel we ons heerlijk hebben laten verwennen...ik heb dus ook echt die 10 dagen veel in bed doorgebracht...was het ook weer heerlijk om vrijdag het allemaal zelf te doen! En dat gaat ons goed af! We leren snel!!! Vandaag hadden we zowaar geen bezoek, dus heerlijk gerelaxt. Na de voeding van 7uur weer gaan slapen, daarna rustig ontbeten, Natan in bad, en zelf gedoucht. Na ons middagslaapje zijn we naar buiten geweest! Dat was een bijzondere ervaring! Het voelde net of dat ik achter een poppenwagen liep. En of iedereen kon zien aan ons dat we dit voor het eerst deden. Maar we hebben er enorm van genoten!!! Lekker een blokje om door de wijk!