Vrijdag 31 juli: Wat word ie al groot he!?
Tien dagen nadat Natan geboren is, heb ik eindelijk weer eens tijd en fut om achter de pc te kruipen om mijn belevenissen van de afgelopen dagen op 'papier' te zetten. Ik weet gewoon weg niet waar ik moet beginnen. Het is een soort van droom waar ik nu in leef, of sterker nog geleefd word. Van verveling is totaal geen sprake meer van. Bizar dat je leven in 1 nacht zo kan veranderen!
Maandag 20 juli begon het bij mij al wat te rommelen, maar onervaren als ik ben herkende ik de weeen niet. Corne ging daarom ook nog gewoon naar zijn radioshow op maandagavond. Maar bij het naar bed gaan werd het toch wel erg heftig, en hebben we de verloskundige gebeld. Deze zei dat zolang ik nog met haar aan de telefoon kon praten er nog niets aan de hand was. Dus dan maar weer proberen te gaan slapen. En dat lukte niet meer. Het werd allemaal veel heftiger...nu kon ik niet ontkennen dat het weeen waren! Om 3.00 belde Corne de verloskundige, die om 3.30 kwam. Ze constateerde dat ik 6 1/2 cm ontsluiting had, dus besloot ze om te blijven! De kraamverzorgende was er ook binnen een uur. En om 7.30 lag Natan al op mijn buik! Onbeschrijflijk!!! Toen ging alles in een sneltreinvaart voor mijn gevoel. Natan en ik werden gewassen en gecontroleerd op van alles. Papa ging aan het bellen. En rond een uur of 11 zaten (schoon)ouders, oma en zus aan ons bed. Wat een feest! Papa is meteen de kaartjes gaan bestellen en die konden meteen die dag voor 17.00 al op de bus.
De rest van de week ging echt als een droom voorbij. We hebben veel bezoek gehad, en dat was ook leuk. We waren zo trots, en wilde Natan aan iedereen showen! Eerste instantie leek het ook allemaal goed te gaan. Ik knapte naar behoren op, en Natan leek het ook goed te doen. Alleen huilde hij flink! Vooral de nachten waren slopend hierdoor. Hij wilde maar niet stil worden. En in de nachtelijke uurtjes lijken de huilbuien enorm hard door te klinken. De kraamverzorgende dacht aan krampjes, en stelde voor hem in te bakeren. Dat leek goed te helpen, alhoewel het een maf gezicht was. Natan leek wel op een mummie of pakketje. Toch bleef hij onrustig bij het drinken aan de borst. We gooiden het eerst op ongeduld. Maar hij bleef afvallen, en kwam op 10% gewichtsverlies. Er is toen besloten om te gaan kolven, om te kijken of ik genoeg voeding had. Dit bleek niet het geval. Dus Natan werd bijgevoed met kunstvoeding. Daarnaast moest ik ook blijven kolven en dit met een spuitje in geven.
Dit kostte mij zoveel energie, vooral het kolven en voeden snachts, dat ik besloot te stoppen met borstvoeding. Op aanraden van de verloskundige heb ik het nog anderhalve dag alleen overdag geprobeerd. Ze zag aan mij dat ik teleurgesteld was dat de borstvoeding niet gelukt was. Dus stelde ze voor mijn gemoedsrust voor om nog even door te gaan met kolven. Zo kon ik later zeggen dat ik er alles aan gedaan had. Maar zelfs met een toeschietreflex neusspray kwam de borstvoeding niet voldoende op gang. Op dinsdag hebben we besloten helemaal op flesvoeding over te gaan. En dat gaf RUST! Bij mij en bij Natan. Natan werd een stuk rustiger en begon weer te groeien! Dat gaf een heerlijk voldaan gevoel! Zo konden we nog vollop genieten van de laatste kraamdagen. Want we kregen 2 dagen extra aangezien Natan zoveel afgevallen was. Donderdag was de kraamverzorgende voor het laatst.
Alhoewel we ons heerlijk hebben laten verwennen...ik heb dus ook echt die 10 dagen veel in bed doorgebracht...was het ook weer heerlijk om vrijdag het allemaal zelf te doen! En dat gaat ons goed af! We leren snel!!! Vandaag hadden we zowaar geen bezoek, dus heerlijk gerelaxt. Na de voeding van 7uur weer gaan slapen, daarna rustig ontbeten, Natan in bad, en zelf gedoucht. Na ons middagslaapje zijn we naar buiten geweest! Dat was een bijzondere ervaring! Het voelde net of dat ik achter een poppenwagen liep. En of iedereen kon zien aan ons dat we dit voor het eerst deden. Maar we hebben er enorm van genoten!!! Lekker een blokje om door de wijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten