2 maanden!

We zijn alweer een maand verder! Vandaag is ons mannetje precies 2 maanden oud! Helaas is hij erg verkouden op het moment. Wel zielig hoor...ben je 9 weken oud en moet je al een verkoudheid doorstaan. Maar hij doet het heel goed! Hij is niet vervelend. Huilt iets meer dan anders, maar niet noemenswaardig. Ik ga zometeen even naar de drogist voor een snotslurper. Mijn zus heeft er 1 voor haar zoontjes, en dat schijnt wel te helpen. Hij knort namelijk als een varkentje, door al het snot wat er in de weg zit. Ook maar voor de zekerheid wat paracetamol zetpilletjes halen. Ook voor evt dinsdag als hij zijn eerste prikje gaat krijgen!



We hebben nu ook een gastouder gevonden voor Natan. Vanaf het voorjaar stonden we ingeschreven bij een gastouderbureau. Maar daar hoorden we erg weinig van. 1 dag voor de bevalling kregen we gelukkig een mail dat er een gezin was gevonden voor ons kindje. Dus ik was opgelucht, en toen de drukte wat voorbij was mailde ik haar: hoe nu verder. Op deze vraag kregen wij de teleurstellende mededeling dat het gezin toch niet door ging, en dat we een noodsituatie achter de hand moesten houden. En die hadden we juist niet. Er zijn genoeg lieve mensen die wel eens willen oppassen, maar niet iemand die dit standaard wil doen voor een tijdje. De paniek sloeg lichtelijk toe bij mij. Gelukkig had ik nog een foldertje van 4kids liggen en heb ik dit bureau gemaild. 3 uur na mijn mailtje kreeg ik een telefoontje met de mededeling dat ze minimaal 4 gezinnen voor mij had! Ik viel bijna van de bank van verbazing. Wat was ik hier blij mee! 1 van de 4 gezinnen was toevallig het gezin waar ons buurmeisje ook heen gaat. Van de buurvrouw hoorde ik goede verhalen over haar. Dus reden genoeg om kennis te gaan maken. Het klikte goed, en zodoende is alles in gang gezet. Samengevat: Natan heeft nu eindelijk een plekje waar hij heen kan als mama weer moet gaan werken.
En dat werken komt steeds dichterbij...helaas. Want ik geniet nog enorm van het thuis zijn met mijn mannetje. Ik heb mijn rooster gezien, en ik mag 26 oktober weer beginnen. Gelukkig heeft mijn leidinggevende goed rekening gehouden met mijn wensen. Ik hoef geloof ik maar 3 keer buiten het gewone rooster oppas te regelen. Dus daar heb ik niets over te klagen!

Vorige week ben ik met Annemarie een dagje naar Johanneke geweest. Dat was erg gezellig, om elkaar weer te zien en bij te praten. Natan vond zo'n meidendag helemaal goed. Hij heeft zich voorbeeldig gedragen. Autorijden vind hij namelijk heerlijk. En dat was maar goed ook, want het was een hele rit. Van Ede, via Hazerswoude (koffie drinken bij opa en oma) naar Rotterdam.



Afgelopen weekend hadden we 2 afspraken staan. Maar beiden werden afgezegd ivm zieke kids. dus hadden Corne en ik uiteindelijk een rustig weekend. Zaterdagochtend zijn we naar de Airbornelandingen geweest op de Ginkelse Heide. Ik heb getracht fotos te maken van de parashute sprongen, maar ze zijn niet echt duidelijk geworden. Het was een mooi gezicht om tientallen parashutisten uit een vliegtuig te zien springen en als 'kwallen door het water' te zien zweven.





Tenslotte heeft mijn vriendin nog wat fotos van Natan en mij gemaakt:

Kraamvrouw af...

Officieel ben ik nu geen kraamvrouw meer. Je schijnt officieel 6 weken kraamvrouw te zijn, en die zijn al voorbij. Want Natan is vandaag alweer 8 weken oud!
Ik hoorde trouwens van de week van iemand dat die 6 weken afstammen uit de bijbel, waar de vrouw 40 dagen onrein was na de geboorte. Interessant. Had ik niet over nagedacht.

Dus ik vond het ook maar eens tijd worden om de naamslinger voor het raam weg te halen.



Alleen weggooien vond ik zonde van mijn werk. Er zitten namelijk heel wat uurtjes in. Dus ik bedacht: ik maak er een verjaardag slinger van. Ik weet het...het is nog een beetje voorbarig. Maar nu had ik er tijd voor, en wist ik het lettertype etc nog. Dus dit is het resultaat:



Ik heb hem nog maar voor 10 maanden in de kast gelegd ;)

Afgelopen zondag is Natan opgedragen in onze gemeente. Ook daar heb ik wat fotos van:





We hebben de afgelopen weken erg veel kaarten gehad. Zie zelf maar:



Over de 110 zijn het er! Maar van de week kwam er een kaart, speciaal helemaal voor Natan. Van zijn neven, oom, tante, opa en oma uit de dierentuin. Je snapt natuurlijk wel dat hij hier super blij mee was! :D

Spetter, petter, pater...lekker in het water. En: op de grote stille heide!

Inmiddels weet ik hoe ik de fotos van mijn mobiele telefoon moet kopieren naar de pc. Vanaf nu kan ik dus meteen de desbetreffende fotos op mijn weblog plaatsen. Dus kijk nog even op het vorige berichtje, dan kun je zien de fotos die ik er later nog op heb gezet.

Het weekend ligt weer achter ons. Een zeer mooi weekend. We hadden een conferentie in onze gemeente: Glory and Grace. We hebben veel geleerd, maar ook veel ervaren. Ervaren hoe het is om een intieme band met onze God te krijgen. En dat is bijzonder! Ik wil het graag vertellen hoe het was, maar dan persoonlijk...niet op mijn publieke blog! De preken van deze conferentie kun je beluisteren op: www.doorbrekers.nl
Het waren 7 bijeenkomsten (dodgavond, vrdgochtend en avond, zadg ochtend en avond en zodg ochtend en avond). Waarvan we voor 3 bijeenkomsten oppas voor Natan hadden. De andere bijeenkomsten was ik van plan hem mee te nemn. En dat ging ook wel. Alleen merkte ik dat hij vrijdagavond wat onrustig werd. Dus toen hebben we besloten zaterdagochtend een keer over te slaan. We hebben toen lekker met zn drietjes thuis wat gekeuveld. O.a. Natan lekker in bad gedaan:





En smiddags hebben Corne en ik de film: Fireproof gekeken. Een echte aanrader voor getrouwde stellen! Het was een heerlijke feel good movie, met een super duidelijke boodschap, over hoe je je huwelijk goed kan houden!

Ook zijn we zondagmiddag even over de heide wezen lopen. Zolang we al in Ede wonen zeggen we elka jaar, als de heide in bloei staat: we moeten er heen. maar elke keer zijn we te druk en komt het er niet van. Maar dit jaar dus wel. Meteen een goede gelegenheid om onze buikdrager te proberen. (die hebben we zomaar gekregen van onze buurvrouw! En hij bevalt super!)

Natan begint goed te groeien!

Hier weer een update vanuit huize Westerman.
Vorige week ben ik met Natan voor het eerst naar het consultatiebureau geweest. Toch best spannend allemaal! Twee weken ervoor was ik al een keer samen met mn moeder naar het inloopspreekuur geweest, om hem te wegen. Dus dat was wel fijn dat ik al een beetje het reilen en zeilen wist, en waar ik moest zijn. Dus ik ben heel dapper op pad gegaan met de kleine man. Aangekomen legde ik hem op een aankleedkussen in een soort stemhokje...en begon ik hem uit te kleden. Een vrouw (wat later bleek : de assistente) sprak mij meteen aan vanachter haar bureau. 'Is dat Natan?' ' Dan mag hij nog even wachten met uitkleden, hij is nog lang niet aan de beurt' Daar stond ik dan met mijn goede gedrag. Ik had het gevoel dat alle moeders nu door hadden dat ik een net 'gediplomeerde' moeder was, omdat ik het reilen en zeilen nog niet helemaal onder de knie had. Dus ik ben aan de ronde tafel gaan zitten met de kleine man. Daar zat ik dan als 6 weken 'oude' moeder, tussen allemaal volleerde consultatiegangers. De verhalen van zindelijkheid, ondeugend, prikjes en andere kwaaltjes gingen totaal aan mij voorbij. Ik was alleen maar bezig met: wat gaat er gebeuren, blijft hij wel stil, wat zal de arts gaan zeggen? Een van de moeders sprak mij aan en vroeg: 'Moet jij ook naar de arts?' Ok daar zat dus ook verschil in. Ik wist dat je de ene keer naar de arts en de andere keer naar de wijkverpleegkundige moest. Maar had niet bij stil gestaan dat bij andere kinderen het schema anders loopt. Toen ik dat bevestigde kreeg ik te horen dat ik waarschijnlijk nog wel 3 kwartier kon wachten. Slik! Na een half uurtje zei de mevrouw achter het bureau dat ik Natan mocht uitkleden en hem mocht komen wegen en meten. Het voordeel van het wachten was, dat ik al stiekum had afgekeken hoe de andere moeders voor mij dat hadden gedaan. De handigheidjes met luiers aan en uit, zodat niet alles word onder geplast (net als de vorige keer met wegen). Natan was weer flink gegroeid, en daar was ik blij om! Hij is nu ruim 4200 gram! Dus een kilo boven zijn geboorte gewicht. Ook was hij 6cm gegroeid! Daarna mocht ik naar de arts lopen. Ze stelde mij op mij gemak en vroeg naar de bevalling en het moeder zijn. Daarna werd Natan van top tot teen bekeken. Alles was goed volgens de arts. De vorige keer met het wegen was er al geconstateerd dat Natan een aardbeienvlek heeft. Gelukkig zit hij op zijn buikje, dus is hij niet zichtbaar. Dat kon geen kwaad, en zal (nadat hij eerst groter werd) in de loop der jaren verdwijnen. We hebben ook gesproken over de voeding. De arts vond dat hij wel wat in te halen had, dus adviseerde ze om de voeding te verhogen. Van 120cc per keer naar 150cc. En dat was de oplossing! Sinds die tijd is Natan veel rustiger, huilt hij stukken minder en groeit hij goed!

Omdat hij rustiger is, durf ik hem nu ook wat vaker mee te nemen. Zaterdag zijn we naar de Ikea geweest voor oa een trappelzakje.
Hij trappelt zijn dekens elke keer af, en word dan snachts koud. Dus dit is de ideale oplossing. Daarna zijn we even langs oom Gie gegaan, die vorige maand naar Utrecht is verhuisd. En aan het eind van de dag was er een bbq in de straat. Ik zag er best wat tegenop. De eerste keer, dus je kent nog niemand. Maar daar is een bbq ook voor bedoeld, om ze te leren kennen. Dus samen met onze buurtjes zijn we erop af gegaan en handen geschud. Alleen weet ik meer van de helft niet meer. Maar goed we hebben wel een aantal nieuwe contacten opgedaan. Vooral de kersverse moeders trokken naar elkaar toe. We hebben hierdoor wel een avondje eten bij een chefkok en een avondje catannen in het verschiet staan.

Verder krijgen we nog steeds wat bezoek, en worden we nog steeds flink verwend.





Afgelopen week zijn ook mijn collega's op bezoek geweest. Er kwam een flinke groep! (volgens mij zo'n 15 personen) Gezellig een hok met kakelende vrouwen! Natan hield het snel voor gezien. Hij heeft even stil in zijn wipstoeltje gelegen, maar na 15x uitgebreid bekeken te zijn is hij gaan huilen. En met dat gekakel krijg je hem ook niet stil, dus heb ik hem maar in zijn bedje gelegd.
Corne had beloofd eerst thuis te zijn om te helpen met de koffie. Maar 15 beschuiten smeren wilde ik hem niet aan doen. Ik ben daarom maar eens op internet gaan snuffelen en met wat eigen fantasie heb ik de volgende traktatie gemaakt:



Ben best wel trots op mezelf!
(nu maar hopen dat het gesmaakt heeft, want toen ik ze proefde om 22.00 waren ze gesmolten en niet echt lekker meer...)
Ook door mijn collega's werd ik flink verwend. Zowel gezamelijk als individueel kregen wij cadeau's. Ik had o.a. om een muziekmobiel voor boven de box gevraagd. Natan vind dat wel heel interessant. Ik merk dat hij nu steeds meer gaat volgen met zijn ogen, dus ook de mobiel. echt mooi om te zien hoe hij met de dag wijzer wordt!



Vanmiddag gaan we naar de verjaardag van grote neef: Niels. Hij word alweer 3 jaar! Dus groot feest. En vanavond start de conferentie: Glory and Grace. Van donderdagavond t/m zondag zullen we in onze gemeente o.a. gaan stil staan bij de Heerlijkheid en Genade van God. Ben benieuwd, en heb er zin in! Ben benieuwd hoe Natan het gaat vinden want ik ben van plan hem wel een aantal keren mee te nemen.
Oh ja, en volgende week zondag (13 september) hopen wij Natan op te dragen in onze gemeente. We willen dan een zegen vragen over hem en over ons in de middagdienst van 16.00

Dat was tot zover weer de update vanuit huize Westerman! Ik hoop zsm de ontbrekende foto's erbij te voegen!