Hier weer een update vanuit huize Westerman.
Vorige week ben ik met Natan voor het eerst naar het consultatiebureau geweest. Toch best spannend allemaal! Twee weken ervoor was ik al een keer samen met mn moeder naar het inloopspreekuur geweest, om hem te wegen. Dus dat was wel fijn dat ik al een beetje het reilen en zeilen wist, en waar ik moest zijn. Dus ik ben heel dapper op pad gegaan met de kleine man. Aangekomen legde ik hem op een aankleedkussen in een soort stemhokje...en begon ik hem uit te kleden. Een vrouw (wat later bleek : de assistente) sprak mij meteen aan vanachter haar bureau. 'Is dat Natan?' ' Dan mag hij nog even wachten met uitkleden, hij is nog lang niet aan de beurt' Daar stond ik dan met mijn goede gedrag. Ik had het gevoel dat alle moeders nu door hadden dat ik een net 'gediplomeerde' moeder was, omdat ik het reilen en zeilen nog niet helemaal onder de knie had. Dus ik ben aan de ronde tafel gaan zitten met de kleine man. Daar zat ik dan als 6 weken 'oude' moeder, tussen allemaal volleerde consultatiegangers. De verhalen van zindelijkheid, ondeugend, prikjes en andere kwaaltjes gingen totaal aan mij voorbij. Ik was alleen maar bezig met: wat gaat er gebeuren, blijft hij wel stil, wat zal de arts gaan zeggen? Een van de moeders sprak mij aan en vroeg: 'Moet jij ook naar de arts?' Ok daar zat dus ook verschil in. Ik wist dat je de ene keer naar de arts en de andere keer naar de wijkverpleegkundige moest. Maar had niet bij stil gestaan dat bij andere kinderen het schema anders loopt. Toen ik dat bevestigde kreeg ik te horen dat ik waarschijnlijk nog wel 3 kwartier kon wachten. Slik! Na een half uurtje zei de mevrouw achter het bureau dat ik Natan mocht uitkleden en hem mocht komen wegen en meten. Het voordeel van het wachten was, dat ik al stiekum had afgekeken hoe de andere moeders voor mij dat hadden gedaan. De handigheidjes met luiers aan en uit, zodat niet alles word onder geplast (net als de vorige keer met wegen). Natan was weer flink gegroeid, en daar was ik blij om! Hij is nu ruim 4200 gram! Dus een kilo boven zijn geboorte gewicht. Ook was hij 6cm gegroeid! Daarna mocht ik naar de arts lopen. Ze stelde mij op mij gemak en vroeg naar de bevalling en het moeder zijn. Daarna werd Natan van top tot teen bekeken. Alles was goed volgens de arts. De vorige keer met het wegen was er al geconstateerd dat Natan een aardbeienvlek heeft. Gelukkig zit hij op zijn buikje, dus is hij niet zichtbaar. Dat kon geen kwaad, en zal (nadat hij eerst groter werd) in de loop der jaren verdwijnen. We hebben ook gesproken over de voeding. De arts vond dat hij wel wat in te halen had, dus adviseerde ze om de voeding te verhogen. Van 120cc per keer naar 150cc. En dat was de oplossing! Sinds die tijd is Natan veel rustiger, huilt hij stukken minder en groeit hij goed!
Omdat hij rustiger is, durf ik hem nu ook wat vaker mee te nemen. Zaterdag zijn we naar de Ikea geweest voor oa een trappelzakje.
Hij trappelt zijn dekens elke keer af, en word dan snachts koud. Dus dit is de ideale oplossing. Daarna zijn we even langs oom Gie gegaan, die vorige maand naar Utrecht is verhuisd. En aan het eind van de dag was er een bbq in de straat. Ik zag er best wat tegenop. De eerste keer, dus je kent nog niemand. Maar daar is een bbq ook voor bedoeld, om ze te leren kennen. Dus samen met onze buurtjes zijn we erop af gegaan en handen geschud. Alleen weet ik meer van de helft niet meer. Maar goed we hebben wel een aantal nieuwe contacten opgedaan. Vooral de kersverse moeders trokken naar elkaar toe. We hebben hierdoor wel een avondje eten bij een chefkok en een avondje catannen in het verschiet staan.
Verder krijgen we nog steeds wat bezoek, en worden we nog steeds flink verwend.
Afgelopen week zijn ook mijn collega's op bezoek geweest. Er kwam een flinke groep! (volgens mij zo'n 15 personen) Gezellig een hok met kakelende vrouwen! Natan hield het snel voor gezien. Hij heeft even stil in zijn wipstoeltje gelegen, maar na 15x uitgebreid bekeken te zijn is hij gaan huilen. En met dat gekakel krijg je hem ook niet stil, dus heb ik hem maar in zijn bedje gelegd.
Corne had beloofd eerst thuis te zijn om te helpen met de koffie. Maar 15 beschuiten smeren wilde ik hem niet aan doen. Ik ben daarom maar eens op internet gaan snuffelen en met wat eigen fantasie heb ik de volgende traktatie gemaakt:
Ben best wel trots op mezelf!
(nu maar hopen dat het gesmaakt heeft, want toen ik ze proefde om 22.00 waren ze gesmolten en niet echt lekker meer...)
Ook door mijn collega's werd ik flink verwend. Zowel gezamelijk als individueel kregen wij cadeau's. Ik had o.a. om een muziekmobiel voor boven de box gevraagd. Natan vind dat wel heel interessant. Ik merk dat hij nu steeds meer gaat volgen met zijn ogen, dus ook de mobiel. echt mooi om te zien hoe hij met de dag wijzer wordt!
Vanmiddag gaan we naar de verjaardag van grote neef: Niels. Hij word alweer 3 jaar! Dus groot feest. En vanavond start de conferentie: Glory and Grace. Van donderdagavond t/m zondag zullen we in onze gemeente o.a. gaan stil staan bij de Heerlijkheid en Genade van God. Ben benieuwd, en heb er zin in! Ben benieuwd hoe Natan het gaat vinden want ik ben van plan hem wel een aantal keren mee te nemen.
Oh ja, en volgende week zondag (13 september) hopen wij Natan op te dragen in onze gemeente. We willen dan een zegen vragen over hem en over ons in de middagdienst van 16.00
Dat was tot zover weer de update vanuit huize Westerman! Ik hoop zsm de ontbrekende foto's erbij te voegen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten