Ons mannetje is 5 maanden!!!

Gisteren was het weer een mijlpaaltje. Natan is namelijk alweer 5 maanden oud! Het is elke dag weer genieten met dat mannetje. Hij groeit zo gigantisch hard! Het gaat niet lang meer duren voordat hij zich omdraait bijvoorbeeld. In zijn box draait hij al rondjes op zijn rug. En wil ook steeds vaker wat pakken, en draait daarvoor al helemaal op zijn zij. Net wat ik zei: het duurt niet lang meer voordat hij van zijn rug naar zijn buik draait.
Verder heeft hij zijn handjes en voetjes ontdekt, en kan daar geen genoeg van krijgen! Echt geweldig om dat te zien. Hij is super lenig...haha! Zijn handjes probeert hij ook helemaal zijn mondje te duwen. Sinds een aantal dagen heeft hij wat rode wangetjes, en kwijlt wat meer...dus de eerste tand is volgens mij op komst!
Vanmorgen zijn we naar het consultatiebureau geweest. En heeft hij weer 2 prikjes gehad. Hij was erg flink! Papa vond het spannender als Natan. Corne ging namelijk voor het eerst mee...kwam mooi uit deze vakantie!
De afgelopen maand heeft Natan zijn eerste Sinterklaas gevierd. Ik denk dat mama het leuker vond dan Natan. Hij vond het helemaal goed om bij die vreemde man met witte baard op schoot te gaan.



En cadeautjes??? Wat zijn dat? En wat moet ik ermee? Gelukkig vond Niels (zijn 3 oude neefje) het erg leuk om ze uit te pakken voor hem. We vierden dit jaar Sinterklaas namelijk met Opa en Oma de Gooijer, mijn broer, zus, zwager en neefjes. Als volwassene hadden we lootjes getrokken. En ieder wat vrij om surprises en gedichten te maken. Corne en ik hadden zin om creatief te zijn: zie hier het resultaat:



We zijn flink verwend door Sinterklaas. Ook Natan dus:




Op mijn werk ben ik al helemaal ingeburgerd...ben ik ooit weg geweest??? Als ik nu collegas met zwangerschapsverlof zie gaan ben ik stiekum wel jaloers. Het is zo'n heerlijke tijd geweest. Ik had het met een collega erover dat na je bevalling de wereld voor je gevoel stil staat. Alles draait om jou en je kind. Toen ik de eerste dag mijn werk aan de lijn had, vloog de drukte die ik hoorde op de achtergrond mij enorm aan. Maar dat is allemaal alweer 5 maanden geleden. En ik ben weer helemaal back in business!
Ik heb toen wel even een periode gehad dat ik dacht: is dit het? En nu? Hoe ga ik nu weer verder met mijn leven? Ik verloor mijn energie daardoor. Maar ik kreeg de tip van 2 lieve mensen om te gaan kijken wat mij energie op leverde. En dat is mij redelijk gelukt. Bijv. een avondje knutselen met mijn collega's.


Taarten maken...


Krans maken...
(foto even geleend van een collega...)

Of heerlijk een avondje wokken met vrienden, cabaret met Corne of een fikse wandeling met Anne:









Door deze uitjes kan ik nog meer genieten van mijn mannetje als ik weer opgeladen thuis kom!



Of als ik thuis kom van mijn late dienst en dit in mijn bed aantref, dan ben ik weer helemaal vrolijk!



De volgende ochtend tref ik dit bijvoorbeeld aan in Natan zijn bed:



Het was jammer dat Natan nog te klein was om te beseffen hoe mooi de wereld is de afgelopen dagen. Hij keek wel heel verbaasd naar de witte vlokjes, en de witte wereld. Maar sneeuwballen gooien, sneeuwpoppen bouwen en sleetje rijden moeten we nog maar een aantal jaartjes mee wachten. Wel werd Natan dik ingepakt als we naar buiten gingen...een maillot is daarvoor een uitkomst. En je kan er nog mee schommelen ook ;)



Dit was tot nu toe weer een kleine up date vanuit huize Westerman.
We willen jullie vanaf deze plaats nog hele Fijne. liefdevolle en gezegende feestdagen wensen en een gezond en gelukkig 2010!

Verlof is over, het gewone leven is weer begonnen!

Vorige week moest ik er echt aan geloven: Mijn verlof was voorbij en ik moest weer aan het werk. Natan hebben we de zondagavond ervoor al naar mijn moeder gebracht. Want net deze keer moest Corne erg vroeg beginnen. Dat betekende dat we Natan om 5.30 al ui zijn bed moesten halen, en ook mijn moeder moest er dan zo vroeg uit. Dit beviel ons zo goed, dat we dit waarschijnlijk vaker gaan doen. Zo kunnen wij 's ochtends ook wat langer blijven liggen!
En daar ging ik dan, richting Bethanie. Toch wel enig sinds met een knoop in mijn maag. Hoe zal het zijn? Zal ik het allemaal nog wel weten en kunnen? Maar toen ik om 6.45 de eerste voet in de gang zette voelde het al meteen weer vertrouwd. Was het echt alweer 5 maanden geleden dat ik met mijn uniform op dit belachelijk vroege tijdstip hier naar binnen liep? Ik voelde mij die dag weer net als een stagaire. Ik moest constant dingen vragen: Wat kan ik doen, wie kan ik nu helpen, wie moet er nu in bed, hoe werkt dit ook alweer, wie is die mevrouw. Ook de receptie moest ik regelmatig teleurstellen: ''Daar weet ik niets van af, ben er 5 maanden uit geweest. Wil je hem doorschakelen naar mijn collega?'' Ik neem mijn petje af voor degene die die dag met mij gewerkt hebben. Lichamelijk viel het wel mee maar geestelijk vond ik het veel zwaarder. Ook het feit dat ik Evv-er (eerst verantwoordelijke verzorgende voor een aantal bewoners) ben, en ik meteen overladen werd met dingen die ik voor hen mocht gaan regelen. Ik had dus ook erge hoofdpijn toen ik maandag thuis kwam, en die heeft aangehouden t/m donderdag. (maar dat kwam ook door de spanning rondom een dierbare van ons die ziek was)
Nu een week verder gaat het al stukken beter. Alhoewel ik nog steeds erg moe ben na het werken. En dan gaat het werk thuis ook door.
Maar het leuke aan werken is: het thuiskomen! Het thuiskomen bij een vrolijk, gezellig en mooi mannetje! Zie zelf maar:


Mijn hoofd optillen gaat steeds beter...




Heerlijk zo'n stoeltje in het bad...nu kan ik flink om mij heen spetteren met mijn beentjes...

Natan alweer en kwart jaar oud/jong !!!

Wat word ik al groot he?


Ik kan al heel goed lachen...

Gisteren was ons kleine manneke alweer 3 maanden! Ongelofelijk...wat snel is de tijd gegaan. Begin juni, toen ik met verlof ging leek dit moment nog zover weg. Maar nu is het onvermijdelijke moment bijna aangebroken. De mooie tijd van verlof is voorbij, en aankomende maandag mag ik weer aan het werk. Ik ben heel dankbaar voor de afgelopen weken. Wat zijn we toch gezegend in dit land. Dat je 16 weken thuis mag blijven om te genieten van je zwangerschaps- en bevallingsverlof. En genieten was het gelukkig voor mij! Ik heb voor de bevalling bijna geen klachten gehad, en na de bevalling was ik ook al heel snel weer hersteld. Dus ik kijk terug op een hele mooie periode! Maar het feit blijft dat ik er maandag toch echt weer aan moet geloven! Ik heb op mijn werk kunnen regelen dat ik (zolang het mogelijk is) vaste werkdagen krijg. Ik ga op maandag een hele dag werken. Dan gaat Natan een dagje naar oma de Gooijer. Verder nog dinsdagochtend en donderdagavond. Die dagen gaat Natan naar een lieve gastouder! En ik draai natuurlijk af en toe een weekend, maar dan is Corne gewoon thuis.

Vorige maand zijn we met zn drietjes lekker een weekje weg geweest. Corne had na de bevalling wel 3 weken vrij gehad, maar voor zijn gevoel was dat geen vakantie. We hebben toen nog niet veel kunnen ondernemen. Dus daarom hadden we voor September een weekje Centerparcs geboekt. We hebben daar enorm genoten!


Waar lig ik nu weer in???

Corne wilde deze week zijn schooldag niet missen, dus ging hij dinsdags op en neer naar Houten. Deze dag zijn mijn ouders naar het park gekomen. En hebben we wat rond gelopen, gekeken. Lekker wat gegeten, gedronken in het centrum. Corne was gelukkig vroeg uit, dus hebben wij even geprofiteerd van de oppas! Corne en ik zijn toen even een uurtje samen gaan zwemmen. We zijn ook wel met Natan wezen zwemmen, maar dat is toch anders. Want je kan hem niet mee nemen in de wildwaterbaan ;) Daarna zijn we lekker uiteten geweest.

Verder die week hebben we een dagje rondgereden, geshopt, naar 'bijbels' openluchtmuseum en een bevrijdingsmuseum geweest. Bij het bevrijdingsmuseum kwam ik er achter dat je met een kind dus echt niets kan vergeten mee te nemen! We kwamen zo rond een uur of 11.30 aan, en gingen we rond kijken. Rond 14.00 was het tijd voor Natan om te drinken, dus hebben we in het restaurant een koffiestop gemaakt. Corne haalde de koffie, en ik begon alles klaar te zetten voor Natan zijn flesje. Alles.....hmmmm....ik kwam er achter dat ik zijn fles was vergeten! Domdomdom! Wat nu? Corne is gaan vragen of hij even het museum mocht verlaten, en is naar de dichtstbijzijnde kruidvat gereden voor een flesje. Dat vergeet je dus nu nooit meer!

De dag daarna zijn we naar het bijbels openlucht museum geweest. Nou ja, vroeger heette dat zo, nu is het gericht op de 3 grootste religies: Jodendom, christendom en Islam. Ik vond het wat tegenvallen. Het was niet meer zo leuk als toen ik klein was. Maar goed, we hebben ons een dagje vermaakt. En een leuke bijkomstigheid was dat het totaal niet druk was! in het hele park zijn we 4 levende mensen tegen gekomen! Voor de rest waren het allemaal beelden...


Kijk deze stonden er al toen mama nog klein was


Corne probeerde een gesprek te beginnen...ter vergeefs...


Ze zeggen dat ik op papa lijk...

Aan het eind van de week zijn we met Natan wezen zwemmen. Toen was hij niet meer zo erg verkouden, dus kon het wel. De eerste aanraking met het golfslagbad vond hij wel even schrikken. En begon hij dus wat te huilen. Maar toen hij gewend was, vond hij het heerlijk. Zo hebben we saampies een tijdje in het ondiepe water gezeten. En dat bleef niet onopgemerkt. Met een babytje krijg je opeens heel veel aandacht. Veel mensen beginnen spontaan tegen mij (of zelfs tegen Natan) te praten!


Daar zit ik dan, voor het eerst in het zwembad!

Daarna nog even het warme bubbelbad in. En toen hield Natan het voor gezien. Lekker warm ingepakt, viel hij al snel in slaap...


Helemaal op na een half uurtje bubbelbad...

Ook heb ik mij door mijn werk laten strikken om Natan in het bijzijn van de bewoners in bad te komen doen. We hebben op het werk 3 groepen dagopvang. Deze groep komt 3 ochtenden in de week bij elkaar om zo samen wat activiteiten te doen. De collega die op deze groep stond heeft mij overgehaald. Ik heb ingestemd, maar alleen als ik het dan niet hoefde te doen. En dat vond ze goed! Ze heeft zelf met veel plezier Natan gebadderd. De bewoners genoten er zichtbaar van! Leuk!


Dit bracht veel herinneringen van vroeger naar boven bij de dames...

Verder heb ik niet echt veel nieuws meer. Ik ga nog even genieten van de laatste daagjes van mijn verlof. Ik had zoveel! plannen voor deze periode, maar helaas vloog de tijd en heb ik lang niet alles kunnen doen. Alhoewel 2 weken geleden ik mij onbewust ging beseffen dat mijn verlof ten einde liep, en ik erg ging opruimen. Alle kasten in het huis hebben er aan gelooft....zelfs de vrieskasten! Tot Corne vroeg wat er toch met mij aan de hand was...ik was zo opruimerig...
hmmmmm zou er dan ook zoiets bestaan als het tegenovergestelde van nesteldrang? Een drang om je huis aan kant te hebben voordat je weer aan het werk moet? Ik weet het niet...


Even een onderonsje met papa...

2 maanden!

We zijn alweer een maand verder! Vandaag is ons mannetje precies 2 maanden oud! Helaas is hij erg verkouden op het moment. Wel zielig hoor...ben je 9 weken oud en moet je al een verkoudheid doorstaan. Maar hij doet het heel goed! Hij is niet vervelend. Huilt iets meer dan anders, maar niet noemenswaardig. Ik ga zometeen even naar de drogist voor een snotslurper. Mijn zus heeft er 1 voor haar zoontjes, en dat schijnt wel te helpen. Hij knort namelijk als een varkentje, door al het snot wat er in de weg zit. Ook maar voor de zekerheid wat paracetamol zetpilletjes halen. Ook voor evt dinsdag als hij zijn eerste prikje gaat krijgen!



We hebben nu ook een gastouder gevonden voor Natan. Vanaf het voorjaar stonden we ingeschreven bij een gastouderbureau. Maar daar hoorden we erg weinig van. 1 dag voor de bevalling kregen we gelukkig een mail dat er een gezin was gevonden voor ons kindje. Dus ik was opgelucht, en toen de drukte wat voorbij was mailde ik haar: hoe nu verder. Op deze vraag kregen wij de teleurstellende mededeling dat het gezin toch niet door ging, en dat we een noodsituatie achter de hand moesten houden. En die hadden we juist niet. Er zijn genoeg lieve mensen die wel eens willen oppassen, maar niet iemand die dit standaard wil doen voor een tijdje. De paniek sloeg lichtelijk toe bij mij. Gelukkig had ik nog een foldertje van 4kids liggen en heb ik dit bureau gemaild. 3 uur na mijn mailtje kreeg ik een telefoontje met de mededeling dat ze minimaal 4 gezinnen voor mij had! Ik viel bijna van de bank van verbazing. Wat was ik hier blij mee! 1 van de 4 gezinnen was toevallig het gezin waar ons buurmeisje ook heen gaat. Van de buurvrouw hoorde ik goede verhalen over haar. Dus reden genoeg om kennis te gaan maken. Het klikte goed, en zodoende is alles in gang gezet. Samengevat: Natan heeft nu eindelijk een plekje waar hij heen kan als mama weer moet gaan werken.
En dat werken komt steeds dichterbij...helaas. Want ik geniet nog enorm van het thuis zijn met mijn mannetje. Ik heb mijn rooster gezien, en ik mag 26 oktober weer beginnen. Gelukkig heeft mijn leidinggevende goed rekening gehouden met mijn wensen. Ik hoef geloof ik maar 3 keer buiten het gewone rooster oppas te regelen. Dus daar heb ik niets over te klagen!

Vorige week ben ik met Annemarie een dagje naar Johanneke geweest. Dat was erg gezellig, om elkaar weer te zien en bij te praten. Natan vond zo'n meidendag helemaal goed. Hij heeft zich voorbeeldig gedragen. Autorijden vind hij namelijk heerlijk. En dat was maar goed ook, want het was een hele rit. Van Ede, via Hazerswoude (koffie drinken bij opa en oma) naar Rotterdam.



Afgelopen weekend hadden we 2 afspraken staan. Maar beiden werden afgezegd ivm zieke kids. dus hadden Corne en ik uiteindelijk een rustig weekend. Zaterdagochtend zijn we naar de Airbornelandingen geweest op de Ginkelse Heide. Ik heb getracht fotos te maken van de parashute sprongen, maar ze zijn niet echt duidelijk geworden. Het was een mooi gezicht om tientallen parashutisten uit een vliegtuig te zien springen en als 'kwallen door het water' te zien zweven.





Tenslotte heeft mijn vriendin nog wat fotos van Natan en mij gemaakt:

Kraamvrouw af...

Officieel ben ik nu geen kraamvrouw meer. Je schijnt officieel 6 weken kraamvrouw te zijn, en die zijn al voorbij. Want Natan is vandaag alweer 8 weken oud!
Ik hoorde trouwens van de week van iemand dat die 6 weken afstammen uit de bijbel, waar de vrouw 40 dagen onrein was na de geboorte. Interessant. Had ik niet over nagedacht.

Dus ik vond het ook maar eens tijd worden om de naamslinger voor het raam weg te halen.



Alleen weggooien vond ik zonde van mijn werk. Er zitten namelijk heel wat uurtjes in. Dus ik bedacht: ik maak er een verjaardag slinger van. Ik weet het...het is nog een beetje voorbarig. Maar nu had ik er tijd voor, en wist ik het lettertype etc nog. Dus dit is het resultaat:



Ik heb hem nog maar voor 10 maanden in de kast gelegd ;)

Afgelopen zondag is Natan opgedragen in onze gemeente. Ook daar heb ik wat fotos van:





We hebben de afgelopen weken erg veel kaarten gehad. Zie zelf maar:



Over de 110 zijn het er! Maar van de week kwam er een kaart, speciaal helemaal voor Natan. Van zijn neven, oom, tante, opa en oma uit de dierentuin. Je snapt natuurlijk wel dat hij hier super blij mee was! :D

Spetter, petter, pater...lekker in het water. En: op de grote stille heide!

Inmiddels weet ik hoe ik de fotos van mijn mobiele telefoon moet kopieren naar de pc. Vanaf nu kan ik dus meteen de desbetreffende fotos op mijn weblog plaatsen. Dus kijk nog even op het vorige berichtje, dan kun je zien de fotos die ik er later nog op heb gezet.

Het weekend ligt weer achter ons. Een zeer mooi weekend. We hadden een conferentie in onze gemeente: Glory and Grace. We hebben veel geleerd, maar ook veel ervaren. Ervaren hoe het is om een intieme band met onze God te krijgen. En dat is bijzonder! Ik wil het graag vertellen hoe het was, maar dan persoonlijk...niet op mijn publieke blog! De preken van deze conferentie kun je beluisteren op: www.doorbrekers.nl
Het waren 7 bijeenkomsten (dodgavond, vrdgochtend en avond, zadg ochtend en avond en zodg ochtend en avond). Waarvan we voor 3 bijeenkomsten oppas voor Natan hadden. De andere bijeenkomsten was ik van plan hem mee te nemn. En dat ging ook wel. Alleen merkte ik dat hij vrijdagavond wat onrustig werd. Dus toen hebben we besloten zaterdagochtend een keer over te slaan. We hebben toen lekker met zn drietjes thuis wat gekeuveld. O.a. Natan lekker in bad gedaan:





En smiddags hebben Corne en ik de film: Fireproof gekeken. Een echte aanrader voor getrouwde stellen! Het was een heerlijke feel good movie, met een super duidelijke boodschap, over hoe je je huwelijk goed kan houden!

Ook zijn we zondagmiddag even over de heide wezen lopen. Zolang we al in Ede wonen zeggen we elka jaar, als de heide in bloei staat: we moeten er heen. maar elke keer zijn we te druk en komt het er niet van. Maar dit jaar dus wel. Meteen een goede gelegenheid om onze buikdrager te proberen. (die hebben we zomaar gekregen van onze buurvrouw! En hij bevalt super!)