vrijdag 17 december 2010

Zonder jou tikt de tijd even snel...

Het is even geleden, maar daar ben ik weer. Ik werd van week herrinert door mijn collega's aan mijn weblog. Dus ik dacht vandaag ik ga maar weer eens wat schrijven. Het alweer een half jaar geleden dat ik geblogt heb. En dat heeft ook een reden. Wij hebben een heftig half jaar achter de rug. 9 maanden nadat zij gehoord heeft dat ze ongeneeslijk ziek was, is op 18 september mijn schoonmoeder overleden. (Oftewel de moeder van Corne, maar aangezien ik dit blog, houd ik het even bij mij.) En het voelt niet goed, om door te gaan bloggen, zonder haar genoemd te hebben.

Vandaag werd ik even weer stil gezet bij haar. Ik zag op mijn hyves het nummer van clouseau staan, wat gedraaid is bij de uitvaartdienst. En het raakte mij...

Alles is voorgoed gedaan
Als jij er klaar voor bent
'k Heb aan je zijde gestaan
Ik heb je graag gekend

Ik blijf nu hier, jij gaat naar daar
En daar is niet zover van hier
We spreken af, ik weet niet waar
En daar ontmoeten wij elkaar

Zonder jou tikt de klok even snel
Maar de tijden veranderen wel
Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan
Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan

Slaap zacht, je hebt het verdiend
Je vocht tot aan je laatste zucht
En ga, ga nu m'n vriend
En droom voor eeuwig opgelucht

Net zoals vroeger kom je wel terecht
Ik weet je vindt een huis heel gauw
En ik herhaal wat jij me ooit hebt gezegd
In m'n hart blijf ik je trouw

Zonder jou...

En ik weet ik zou dankbaar moeten zijn
Maar precies daarom doet het zo'n pijn

Zonder jou...


Het is een feit...zonder haar gaat de klok even snel. Maar toch is het veranderd. De feestdagen komen eraan, onze verjaardagen, haar verjaardag...en het zal anders zijn. De tijden zijn veranderd.

Ik moet dan denken aan psalm 103:
De mens zijn dagen zijn als gras
hij is als een bloem die bloeit in het veld
en verdwijnt zodra de wind hem verzengt
de plek waar hij stond kent hem niet meer.

Ons leven is doorgegaan. Haar leven is gestopt. En natuurlijk denk je nog vaak aan haar, maar het slijt. De scherpe randjes gaan eraf. En soms ben ik bang dat een leven vergeten zal worden. Dat de standplaats van een mens niet meer herkent word. Bij ons zal dat zeker niet gebeuren, maar de volgende generatie heeft haar niet gekend. Gelukkig komt er nog een heel mooi stuk achteraan in deze psalm! Dat moet je zelf maar lezen ;-)

Van de week had ik een rouwdienst op mijn werk. Een bewoonster waar ik contactpersoon van was, was overleden. Dat greep mij aan, ik had een band met haar en haar familie. Er kwam weer veel verdriet boven. Familie die huilen om een moeder die ze verloren zijn. Herkenbaar! De oudste dochter las een heel mooi gedicht voor. Over een mooie roos die in een tuin gepland was. Maar op een gegeven moment komen er doornen om de roos heen. De tuinmannen zorgen goed voor de roos. En dat kost veel moeite, maar ze doen het met liefde. De eigenaar van de tuin vraagt: zal ik de roos knippen? Maar de tuinmannen willen dat niet. Op een dag komen ze en is de roos geplukt. De tuinmannen zijn verdrietig waarom? De eigenaar van de tuin zegt dat het nu tijd is geworden dat hij voor de roos gaat zorgen.

En ik weet dat wij dankbaar moeten zijn dat de Eigenaar van de tuin ook besloten heeft ma tussen de doornen uit te halen. Maar het ook zo'n pijn!

Het lied van clouseau spreekt echt tot mijn hart. Ik denk dat hij het niet op de manier geschreven heeft zoals ik het interperteer. Maar ik weet dat zij haar plek en huis heeft gevonden. En dat is bij haar hemelse Vader. Daar zal ik haar weer zien! Sommige zullen denken wat een zekerheid! Maar die heb ik ook. Ma is gestorven met de zekerheid dat Jezus haar redder was. En ik geloof als een kind dat een IEDER die in Hem gelooft het eeuwige leven zal hebben (joh 3:16) Dus ma, en ik straks ook. Ze heeft haar plek bij dr Vader gekregen! Ze kan nu eeuwig opgelucht dromen, nadat ze gestreden heeft tot aan haar laatste zucht.

Voor ons is het slikken de aankomende periode. Vorig jaar zaten we nog tussen hoop en vrees. Ik moet zeggen dat bij mij de hoop overheersde. Ik geloof in een God van wonderen. En waarom het wonder van genezing niet bij ma is gebeurd, weet ik niet. Het leert mij wel dat wij nog harder biddend moeten strijden tegen al het onrecht in de wereld.

''Maar hebt goede moed, ik HEB de wereld overwonnen!'' (joh 16:33)

Zo het is een serieuse blog geworden, misschien totaal anders dan wat je van mij gewend bent. Maar het zijn wel de dingen die in mijn hart leven en ik wil delen met jullie.

Ma, ik heb je graag gekend...

1 opmerking:

  1. Ben er stil van Colinde.
    Ik wens jou en Corné veel sterkte toe de komende feestdagen.
    Maar ook Gods nabijheid, en het Licht van de geboorte van Jezus in jullie hart.

    Liefs Karlina

    BeantwoordenVerwijderen