Aan de ene kant vliegt de tijd. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat wij het goede nieuws aan iedereen mochten vertellen. En nu zijn de 40 weken al bijna om! Het gaat er nu echt om spannen. Je weet dat er iets aan staat te komen, en dat je niet meer onderuit kan...en ook dat er iets aan staat te komen wat totaal onbekend voor je is. Je hoort van iedereen zijn/haar beleving, maar onze beleving zal toch zo anders weer zijn. Ik kan me er geen voorstelling van maken nog. Wij als ouders...echt een vreemd idee. Een aantal weken geleden kregen wij de uitnodiging voor de verjaardag van mijn vader. Hij bereikt volgende maand een bijzondere leeftijd en wij gaan met familie en vrienden een dagje samen op stap. Achterop de uitnodiging schreef mijn moeder dat ze voor mij en de kleine Westerman wat dingen had geregeld. Toen besefte ik mij opeens: Oh ja, tegen die tijd is het er al! En tegen die tijd zal ons leven er zo anders uit zien. Niet meer zo maar spontaan in de auto stappen, maar van alles plannen. Ik kijk er enorm naar uit, maar nogmaals kan me er nog niet veel bij voorstellen. En dat besefte ik mij opeens toen ik die uitnodiging in handen kreeg...
(de tekst is nu heel toepasselijk vind ik...)
Maar aan de andere kant kruipt de tijd voorbij...Vooral omdat het hier nog erg rustig is. Soms wat te rustig...Ik begin mij nu langzaamaan te vervelen. Ik word het de hele dag rustig aan doen, lezen, tv kijken, computeren een beetje zat. En veel meer kan ik ook niet, want meer doen dingen worden me teveel. Af en toe een bezoekje kan ik nog wel behappen, maar dan ben ik savonds ook wel weer erg moe. En daarbij heb ik af en toe een slapeloze nacht omdat ons kleine westermannetje/vrouwtje besluit het mama lastig te maken. Dan merk ik wel dat mijn buik, ondanks dat hij nog niet megadik is, toch te klein aan het worden is. Auwww....
Afgelopen week was mijn moeder hier, en bracht nog wat leuks mee voor de baby. Ik had voor haar wol gekocht waarvan ze een dekentje is gaan breien. Het bleek toch niet zo gemakkelijk als dat ik dacht, want het patroon was aardig ingewikkeld. Maar hij is op tijd afgekomen! En hij ligt nu mooi te pronken in de wagen! Ook nam ze als verassing een lakentje en sloopje mee waar wij nog onder gelegen hebben. Ik ben er helemaal weg van! Sommige ouderwertse dingen zijn echt ouderwerts, maar dit is gewoon nostalgie! Bedankt ma, ben er erg blij mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten